وقتی تو بودی

     وقتی تو بودی زندگی رنگ دیگری داشت 

                         با تو زندگی را جور دیگری می دیدم 

    مفهوم دیگری داشت ، عشق بود و عشق 

                     با تو من تا اوج زیبایی پر کشیدم، تا ان سوی نگاهها 

    تا آن سوی احساس رفتم 

                     با تو  تا آن سوی دشت عاشقی بال گشودم 

وقتی تو بودی ستاره ها بیشتر می درخشیدند 

آسمان آبی تر بود  و مهتاب زیباتر 

وقتی تو بودی کبوتران سفید پشت بام آوای عشق سر می دادند 

و مرغان عشق چه زیبا می خواندند 

وقتی تو بودی شعر ناب زندگی را از بر بودم 

اما اکنون بی تئ هیچم 

بی تو زندگی خالی از رنگ است 

نیلوفران باغچه سرود تنهایی سر می دهند 

یاس ها بوی غم می دهند 

و بلبلان آوای دلتنگی سر می دهند 

بی تو پرستو ها به دیاری دور کوچیدند 

وقتی تو رفتی عشق نیز رفت 

مهربانی پر کشید 

و محبت بر باد رفت 

وقتی تو رفتی گل لبخند بر روی لبانم خشک شد 

بی تو قلبی در سینه ام نیست که بتپد 

چشمانم دریای غم و وجودم از تهی سرشار 

بی تو مهتاب چه غمگین و بی احساس است 

وقتی تو رفتی قلبم را نیز با خود بردی به دیار فراموشی 

تو رفتی و با رفتنت شکوفه های عشق پرپر شد 

و درخت آرزوهایم شکست 

وقتی تو رفتی بهارم را خزان ربود  

و زیبایی تا افقهای دور پر کشید 

به من بگو  

بی تو چه کنم؟ ای زیباترین گل هستی  

ای بهترینم